De trip naar Gorham

Vandaag is mijn verjaardag. De mijlpaal van 60 behaald. God wat klink dat zwaar moedig. Van Irene een mooi horloge gekregen. Daar moet ik weer zeker 30 jaar mee doen. 

We zijn redelijk vroeg vertrokken uit Stowe om binnen door naar Gorham te rijden.We rijden dan door de white mountains. Dit gebied is iets ruiger dan de green mountains en is erg rustig met verkeer. We waren rond 12:30 uur bij het hotel. Te vroeg om in te checken dus zijn we het gebied gaan verkennen. Je kan met de auto de bergroute Mount Washington rijden. Dit is een pad dat ze rond 1880 hebben aangelegd langs de berg 1900 mt hoog. Geadviseerd werd om de auto in z'n 1 te houden, up and down. Nu  weet ik waarom. Dat kleine autootje heeft er flink aan moeten trekken om boven te komen. Het uitzicht was dan ook wel erg mooi net tegen de top aan. Boven aan de top was het mistig en erg koud. Dus hier zijn we ook niet lang gebleven. De trip naar beneden is ook een sport. Ook hier moet je de laagste gear inschakelen en een beetje bij remmen. Nou we hebben drie keer moeten stoppen omdat de remmen flink aan het meuren waren. Bij1 koelpunt heb ik met water de remschijven gekoeld. Dat zag ik een lokale werkman doen. Er stond nl. een bak water om je radiator bij te vullen. Jezus wat stoomde die remmen. Gelijk gingen de andere mensen die stonden te wachten het zelfde doen.

Bij aankomst in onze hotelkamer stond er een fles champange klaar met een kaart van de kids er naast. Wat een leuke verrassing.